Δράση κατά της οπαδικής βίας και του χουλιγκανισμού

Σε απόλυτη σύμπνοια και άκρως εναρμονισμένο με τη σύγχρονη πρόκληση της διαμόρφωσης ενεργών και ευαισθητοποιημένων πολιτών στο σχολικό περιβάλλον υπήρξε το πρόγραμμα που οργάνωσε το Πειραματικό Λύκειο Αμαρουσίου, με πρωτοβουλία της Διευθύντριας, κας Βασιλικής Δεριζιώτη, και του γυμναστή του σχολείου, κου Γεωργίου Πάλλη, με θέμα την οπαδική βία και τον χουλιγκανισμό, όπως εκδηλώνεται στα γήπεδα αλλά και εκτός αυτών, με αφορμή τις διάφορες αθλητικές αναμετρήσεις. Η εκδήλωση στην οποία συμμετείχαν όλες οι τάξεις του λυκείου ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του νεαρού Άλκη Καμπανού ο οποίος υπήρξε θύμα του φανατισμού και μιας ακραίας επιθετικότητας ορισμένων οπαδών οι οποίοι του αφαίρεσαν με βίαιο, άδικο και βάναυσο τρόπο τη ζωή. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε τον πυρήνα της εκδήλωσης και υπήρξε το σημείο εκκίνησης ενός προβληματισμού που αφορούσε βέβαια τη βία στα γήπεδα, αναφερόταν όμως εξίσου και στη βία γενικά, όπως αυτή εκδηλώνεται στις σχέσεις και την ανθρώπινη συμπεριφορά. Τα παιδιά άκουσαν τους οργανωτές της εκδήλωσης να τους μιλούν σχετικά με τις αιτίες, τα κίνητρα, το παράλογο και τον παραλογισμό που βρίσκεται μέσα στον χουλιγκανισμό και στην καταστρεπτική μανία που καταλαμβάνει τους οπαδούς, ειδικά σε περιπτώσεις που οι κατά καιρούς αγώνες δημιουργούν πόλωση και διχασμό, και κλήθηκαν να εκφράσουν την άποψή τους σχετικά με το φαινόμενο. Όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες φάνηκαν ιδιαίτερα προβληματισμένοι και, μέσα από τη συζήτηση που διεξήχθη, εξέφρασαν τη λύπη και την αγανάκτησή τους για τις συμπεριφορές αυτές που, αν μη τι άλλο, αποτελούν μια μαύρη σελίδα στον ανθρώπινο πολιτισμό και στο σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι ειδικότερα. Η συγκίνηση και ο στοχασμός κορυφώθηκαν κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης μιας επιστολής «γραμμένης» από τον Άλκη Καμπανό που εν είδει συμβουλής και παρακαταθήκης καλούσε στην καταδίκη της βίας και, το κυριότερο, στην κατίσχυση πνεύματος αυτοκυριαρχίας και αγαστής συνύπαρξης.

Στο πλαίσιο αυτό και για να γίνει η μετάβαση από τη θεωρία στην πράξη, μετά το τέλος των ομιλιών και της συζήτησης που ακολούθησε, οργανώθηκαν και διεκπεραιώθηκαν με ιδιαίτερη επιτυχία αθλητικοί αγώνες στους οποίους συμμετείχαν τα παιδιά όχι μόνο ως παίκτες αλλά και ως οργανωτές. Έγινε έτσι φανερή η σημασία που έχει ο αθλητισμός για όλους τους ανθρώπους, κυρίαρχα δε για τους μαθητές, καθώς αποτελεί ένα μέσο εκτόνωσης και εκπαίδευσης πάνω στα βασικά ζητούμενα της συνεργασίας, του αλληλοσεβασμού, της ευγενούς άμιλλας, της συμπόρευσης, της υποχώρησης και της αποδοχής της ήττας κατά τρόπο πολιτισμένο και ευγενή. Οι μαθητές συνειδητοποίησαν τη σημασία που έχει ο αγώνας όχι ως πεδίο επιβεβαίωσης της υπεροχής του ενός έναντι του άλλου, αλλά ως το έδαφος εκείνο στο οποίο μπορεί, κυριολεκτικά, να καρπίσει ο πολιτισμός. Ένας πολιτισμός που θα δίνει στο ανθρώπινο σώμα την σημασία και την προσοχή που χρειάζεται προκειμένου αυτό να μάθει, ακολουθώντας τη λογική και την κρίση, να μην εκτροχιάζεται ούτε να παρασύρεται από τα ένστικτά του. Όλοι, λοιπόν, όσοι συμμετείχαν στην διοργάνωση αλλά και αυτοί που την παρακολούθησαν ήρθαν ένα βήμα πιο κοντά στην έννοια και τη σημασία του ενεργού πολίτη, αντιλαμβανόμενοι και εντασσόμενοι σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό στο περίγραμμα και στο σχήμα του.